'Yarami sarma, yaram derindir.
Ümraniye'nin orta yerinde, çiçekler öldü ellerimde...'
Ümraniye'nin sizisi, inceden inceye birikiyordu.
Yangindan kopmus bir közdü ilginç.
Betonda al bir alev; rüzgarin söndüremedigi.
'Yarami sarma!
Çekilmesi gereken sanci, giresiz damla damla çekilmistir.
Artik sabir, aciya usta bir volkandir Ümraniye'de...'
Ümraniye mapusu'nda dört can;
Insanin en güzel yaniydi
Ve onlar, yarina gidenlerin soluguna katildi.
Ey Istanbul bu kaçinci yigittir
Sevdanin yolunu zafer eyleyen?
Mapuslardan tasan gökyüzüyüz biz,
Teslim olmaz özgür tutsaklariz biz.
Özgürlügün bedelini biliriz,
Kurtulusun yolunda düseniz biz.
Zulmün zindanlarina hiç sigmayan,
Inanç yüklü mavi gökyüzüyüz biz.
Zulmün zindanlarina hiç sigmayan,
Teslim olmaz özgür tutsaklariz biz.
Mecit, Riza, Orhan, Gültekin'iz biz. |
Favorilere Ekle
